Anayasanın 38/4. maddesi ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/2. maddelerinde düzenlenmiş bulunan suçsuzluk karinesi, suçluluğu hükmen sabit oluncaya kadar kişinin suçsuz sayılması gerektiğini ifade etmektedir. Bu karine uyarınca, suçsuz olduğu varsayılan kişinin suçlu kabul edilebilmesi için kesin hükümle mahkum olması, mahkumiyet için de fiilin ispatlanması, yani şüphenin bertaraf edilmesi gerektiğinden, şüpheden sanık yararlanır ilkesi suçsuzluk karinesinin bir uzantısıdır.
T.C. YCGK 1993/6-81 E., 1993/110 K., 19.04.1993 T.:
“Ceza Yargılamasının amacı hiç bir duraksamaya yer vermeden maddi gerçeğin ortaya çıkarılmasıdır. SANIĞIN SAVUNMASININ AKSİNİ KANITLAMASI ONDAN BEKLENEMEZ. SANIĞA YÜKLENEN SUÇUN SÜBUTA ERDİĞİ YAPILAN YARGILAMA SONUCUNDA KUŞKUYA YER VERMEKSİZİN ORTAYA ÇIKARILMALIDIR. CEZA YARGILAMASINDA KUŞKUNUN BULUNDUĞU YERDE MAHKUMİYET KARARINA YER YOKTUR. Bu ilke evrenseldir."